~ o namacalność
           wspomnień ~

Daj, Boże, dotknąć tego, co w pamięci widać,
co się gdzieś czasem w głębi duszy tli.
Daj poczuć ciepło światła słonecznego
z tych najdawniejszych zamazanych dni.
   
Daj się zanurzyć, Boże, w cichym nurcie ramion,
co kołysały, gdy nie mogłam spać.
Daj słyszeć kroki w starego    ścianach domu
i w kaflowego pieca cieple trwać.
  
Pozwól dotykać tego, co bezpowrotne już,
co tylko na obrazie duszy tkwi,
niech, malowane czasu farbą rdzawą,
wypłynie zza zamkniętych dawno drzwi.

Daj, Boże, złapać za wyciągniętą kiedyś dłoń,
co do pomocy szczerze    rwała się;
czuć pod palcami szorstkość swetrów ludzi,
co nigdy więcej nie przytulą mnie...